CEM ADRİAN-aşk bu gece şehri terk etti..

aşk bu gece şehri terk etti..
yaz çocuk bu gece ismimi yollarına bu kente
anlat ne demekmiş kazı caddelere

aşk bu gece şehri terk etti

çal çocuk bu gece şehrin tüm kapılarını hüzünle
ıslak kelebekler bırak ellerine, söyle;

aşk bu gece şehri terk etti

"kal" duymayı bekledi
"git duymayı değil de...

sadece sevilmeyi istedi
bu onun suçu değil de...

döküldü bu gece yağmur gözlerine, eline, yüzüne
al ısıt, elleri çok soğuk kapa göğsüne
çarpıyor yüzüne rüzgar ellerine, saçına, tenine
sev onu, kalbi çok çok soğuk ısıt göğsünde..


sessizcee
hala saklı bir yerde o görmediklerin
o bilmediklerin, içimdeki acılar...
hala kaldı bir yerde o hissetmediklerin,
hiç sezmediklerin,
içimdeki aşk...

geçmişi hatırlatır...
hatırlatır bu yağmurlar...
bu yağmurlarda kaybetmiştim seni.
ve karanlığı hatırlatır...
hatırlatır bu rüzgarlar...
bu rüzgarlar alıp gitmişti benden seni.

ve şimdi sokaklar...
sokaklar yalnızlığa çıkar...
yıldızlar gökyüzüne...
gece olunca bişeyler çöker yeryüzüne
soğuk ıssız sessizce...

neden hep pencerede bekleyince daha çabuk gelir sanır o bekleyenler...
neden o kaldırımlarda yüzlerini göremediğim insanlardan biri sanırım seni sen bilmezsin...
bilmezsin nasıl olur insan
nasıl olur aysız gece yalnızken...
üşüdüğünü sanırsın aniden,
ağladığını duyarsın birinin içinde hıçkırarak sessizce..

ellerin... ellerin...
ellerin cennetimdi benim...
gözbebeklerinde kendimi görmek istedim...
istedim bir sabah...
güneş doğarken güneşe gülümsemek,
güneş batarken başımı omzuna dayayıp, kapamak gözlerimi dünyaya...
kapkaranlık bir gecede saçların ellerimde,
ay ışığının ışığı yansırken kirpiklerinden yüzüme...
sabaha kadar yanında uyumak isterdim bir gece...
sessizce...